Zien, ruiken, horen, proeven, voelen: ervaren!
Blijf op de hoogte en volg Kim
06 November 2012 | India, Pondicherry
Voordat ik naar India ging had ik natuurlijk bepaalde verwachtingen. Je leest dingen en hoort verhalen van mensen. Bepaalde dingen weet je wel, maar wanneer je hier bent is het toch heel anders om het zelf te ervaren. India moet je zien, ruiken, horen, proeven, voelen. Het is misschien maf dat ik telkens schrijf over de cultuurverschillen, maar het zijn in een land als India maakt dat je gewoon altijd in aanraking komt met de cultuur. Ook op het project is het ervaren van India sterk aanwezig.
Zien. De afgelopen weken vond ik 't vooral erg mooi om te zien hoe de jongens steeds meer toenadering zoeken. Het lijkt of wij steeds minder eng worden en ze zich daardoor vrijer kunnen gedragen. Het maakt me blij om te zien hoe de jongens met een brede glimlach 'goodmorning' komen zeggen. We hebben de jongens allerlei spelletjes geleerd zoals: mens-erger-je-niet, handjeklap, steen-papier-schaar, boter-kaas en eieren. Ik vind het mooi om te zien dat de jongens vervolgens samen een spelletje boter-kaas en eieren aan het spelen zijn. Het is mooi om te zien hoe ze elkaar deze spelletjes leren en dat zelfs de verlegen jongens nieuwsgierig zijn en aan de andere jongens komen vragen hoe 't spelletje werkt. Wanneer ze dan door hebben hoe 't spelletje werkt, durven ze zelf ook te komen en samen met ons een spelletje te spelen. Leuk is het om te zien dat de jongen die eerder nooit contact zocht ineens begint te zwaaien en grapjes begint te maken.
Zien. Voor mij is het bizar om te zien hoe het onderwijssysteem hier werkt. Volgens locals is het echter al een hele positieve verandering ten op zichte van eerder jaren. Jongens moeten hier bijvoorbeeld de hele ochtend leren om een Engels gedicht hardop voor te dragen. Voor sommige jongens is het al moeilijk om de eerste regel te onthouden. Vervolgens hebben ze geen idee wat ze nu eigenlijk zeggen. Dit systeem is zo anders dan in Nederland, waar kinderen de ruimte krijgen om dingen te begrijpen en zelf te ontdekken.
Ervaren. Afgelopen weken heb ik voor 't eerst sterk ervaren dat de man-vrouw verschillen hier nog zo sterk heersen. Eerder was er altijd veel aandacht voor ons, want ja wij zijn nu eenmaal wit. Afgelopen week met ons tripje door 't Zuiden hebben we samen gereisd met een Nederlandse vrijwilliger. Ineens werd het gesprek heel anders en werden alle vragen aan deze jongen gesteld. Ankie en ik stonden er eigenlijk een beetje voor de sier bij. Ik moet zeggen dat ik daar niet zo heel goed tegen kan, wanneer het gesprek helemaal aan je voorbij gaat. Dan denk ik:'Halloo ik sta hier ook nog!' Ook apart om te zien hoe de jongens op het project reageren op een blanke man. Ze gingen meteen helemaal om hem heen lopen, om hem heen hangen en allerlei vragen stellen. Toch op een heel andere manier, dan hoe ze op ons reageerden. Extra naar is het om te bedenken dat wij nog vrij 'hoog' in rang staan, ondanks dat we vrouw zijn, omdat we wit zijn. Als Indische vrouw ben je hier waarschijnlijk dus nog minder de moeite waard om tegen te spreken..
Ruiken. In de boeken over India wordt altijd veel geschreven over de stank die hier hangt. Dat is zeker niet mijn eerste indruk van India. Als is het wel zo dat op sommige plekken in de stad waar veel afval ligt, het wel echt stinkt. Al moet er bij vermeld worden dat Pondicherry wel een van de schonere steden van India schijnt te zijn. In de stad hangen er wel veel uitlaatgassen van alle auto's en motoren. Toch hangen er ook veel lekkere geuren in India. De vrouwen dragen hier vaak een bloemenketting in hun haar, wat heel lekker ruikt en er zijn veel straatkraampjes die allerlei lekkere hapjes maken, waar ook regelmatig lekkere geuren vandaan komen. Dan zijn er ook nog de typische hindi-gebruiken waarbij regelmatig wierook gebruikt wordt, wat vaak ook lekker ruikt.
Proeven. Het proeven van het Indische eten. Ik moet zeggen dat ik in Nederland nog nergens zo gegeten heb, zoals het eten hier is. Sommige producten zijn ook simpelweg niet verkrijgbaar in Nederland. We hebben al verschillende soorten nieuw eten uitgeprobeerd. Afgelopen week hebben we een nieuw soort fruit geprobeerd: Goya. Een hele frisse smaak en ik vond 't wel lekker! Ook de bladerdeeghapjes bij de straatkraampjes zijn tot nu toe goed bevallen. Dan is er nog het typische Indische snoep, wat vooral heeeel erg zoet is. Het Indische eten is niet alleen anders, maar ook minder gevarieerd. We eten vaak dosei bij het ontbijt. Dit is een soort rijstpannekoek. Witte rijst met sambah bij de lunch. Sambah is een pittig sausje met groente. Als avondeten eten we vaak chappatti met sambah. Er zijn wel veel verschillende soorten sambahs. Al moet ik hierbij toch ook vermelden ik het Nederlandse eten ook wel echt mis. Ik hecht normaal helemaal niet zo veel waarde aan eten, ik houd van lekker eten, maar lust best veel. Hier zijn er echter toch momenten dat het even mij echt even tegen staat, omdat het weer hetzelfde is. Het voelt soms een beetje als onze eigen Expeditie Robinson. Hoe gelukkig wij zijn met een pizza of een bakje musli, dat is bijna niet voor te stellen. Thuis ga ik zeker genieten van een lekker broodje kaas!
Voelen. Het zijn in India brengt zulke bijzondere dingen met zich mee. We lopen regelmatig tegen communicatieproblemen en cultuurverschillen aan. Soms voelt 't alsof ik in een heel andere wereld terecht ben gekomen. Bij voelen dat je in India bent, hoort helaas vaak ook ziek zijn. Ik heb mijn eerste zieke dagen gehad, waarbij ik bijna niet in staat was van mijn bed te komen (de bekende India-ziek-zijn-verschijnselen). Nu gaat 't gelukkig weer beter. Dat je in India bent, voel je niet in je portemonnee! Het is grappig om te zien hoe sterk de prijzen hier verschillen van Nederland. Voor een ijsje betaal je bijvoorbeeld 7 eurocent en 'snachts met de taxi terug vanuit de stad naar het project kostte met zn 3en nog minder dan 1.40 euro. Een Indisch ontbijt met koffie, ook op Indische manier met veel melk, in een restaurant kost gemiddeld 3 euro.
Ervaren. De tijd vliegt. We zijn nu 2 maanden op 't project in Pondicherry, dat betekent dat we nog een maand hier zijn, waarna we vervolgens gaan reizen. Raar om te beseffen dat er al 2 maanden om zijn. Er zijn nog zoveel dingen die we willen doen, dus ik denk dat we het de komende maand nog druk genoeg hebben!
Liefs,
Kim
Ps. Heel leuk om te merken dat er nog steeds zo veel belangstelling en interesse is naar onze avonturen en verhalen!
Zien. De afgelopen weken vond ik 't vooral erg mooi om te zien hoe de jongens steeds meer toenadering zoeken. Het lijkt of wij steeds minder eng worden en ze zich daardoor vrijer kunnen gedragen. Het maakt me blij om te zien hoe de jongens met een brede glimlach 'goodmorning' komen zeggen. We hebben de jongens allerlei spelletjes geleerd zoals: mens-erger-je-niet, handjeklap, steen-papier-schaar, boter-kaas en eieren. Ik vind het mooi om te zien dat de jongens vervolgens samen een spelletje boter-kaas en eieren aan het spelen zijn. Het is mooi om te zien hoe ze elkaar deze spelletjes leren en dat zelfs de verlegen jongens nieuwsgierig zijn en aan de andere jongens komen vragen hoe 't spelletje werkt. Wanneer ze dan door hebben hoe 't spelletje werkt, durven ze zelf ook te komen en samen met ons een spelletje te spelen. Leuk is het om te zien dat de jongen die eerder nooit contact zocht ineens begint te zwaaien en grapjes begint te maken.
Zien. Voor mij is het bizar om te zien hoe het onderwijssysteem hier werkt. Volgens locals is het echter al een hele positieve verandering ten op zichte van eerder jaren. Jongens moeten hier bijvoorbeeld de hele ochtend leren om een Engels gedicht hardop voor te dragen. Voor sommige jongens is het al moeilijk om de eerste regel te onthouden. Vervolgens hebben ze geen idee wat ze nu eigenlijk zeggen. Dit systeem is zo anders dan in Nederland, waar kinderen de ruimte krijgen om dingen te begrijpen en zelf te ontdekken.
Ervaren. Afgelopen weken heb ik voor 't eerst sterk ervaren dat de man-vrouw verschillen hier nog zo sterk heersen. Eerder was er altijd veel aandacht voor ons, want ja wij zijn nu eenmaal wit. Afgelopen week met ons tripje door 't Zuiden hebben we samen gereisd met een Nederlandse vrijwilliger. Ineens werd het gesprek heel anders en werden alle vragen aan deze jongen gesteld. Ankie en ik stonden er eigenlijk een beetje voor de sier bij. Ik moet zeggen dat ik daar niet zo heel goed tegen kan, wanneer het gesprek helemaal aan je voorbij gaat. Dan denk ik:'Halloo ik sta hier ook nog!' Ook apart om te zien hoe de jongens op het project reageren op een blanke man. Ze gingen meteen helemaal om hem heen lopen, om hem heen hangen en allerlei vragen stellen. Toch op een heel andere manier, dan hoe ze op ons reageerden. Extra naar is het om te bedenken dat wij nog vrij 'hoog' in rang staan, ondanks dat we vrouw zijn, omdat we wit zijn. Als Indische vrouw ben je hier waarschijnlijk dus nog minder de moeite waard om tegen te spreken..
Ruiken. In de boeken over India wordt altijd veel geschreven over de stank die hier hangt. Dat is zeker niet mijn eerste indruk van India. Als is het wel zo dat op sommige plekken in de stad waar veel afval ligt, het wel echt stinkt. Al moet er bij vermeld worden dat Pondicherry wel een van de schonere steden van India schijnt te zijn. In de stad hangen er wel veel uitlaatgassen van alle auto's en motoren. Toch hangen er ook veel lekkere geuren in India. De vrouwen dragen hier vaak een bloemenketting in hun haar, wat heel lekker ruikt en er zijn veel straatkraampjes die allerlei lekkere hapjes maken, waar ook regelmatig lekkere geuren vandaan komen. Dan zijn er ook nog de typische hindi-gebruiken waarbij regelmatig wierook gebruikt wordt, wat vaak ook lekker ruikt.
Proeven. Het proeven van het Indische eten. Ik moet zeggen dat ik in Nederland nog nergens zo gegeten heb, zoals het eten hier is. Sommige producten zijn ook simpelweg niet verkrijgbaar in Nederland. We hebben al verschillende soorten nieuw eten uitgeprobeerd. Afgelopen week hebben we een nieuw soort fruit geprobeerd: Goya. Een hele frisse smaak en ik vond 't wel lekker! Ook de bladerdeeghapjes bij de straatkraampjes zijn tot nu toe goed bevallen. Dan is er nog het typische Indische snoep, wat vooral heeeel erg zoet is. Het Indische eten is niet alleen anders, maar ook minder gevarieerd. We eten vaak dosei bij het ontbijt. Dit is een soort rijstpannekoek. Witte rijst met sambah bij de lunch. Sambah is een pittig sausje met groente. Als avondeten eten we vaak chappatti met sambah. Er zijn wel veel verschillende soorten sambahs. Al moet ik hierbij toch ook vermelden ik het Nederlandse eten ook wel echt mis. Ik hecht normaal helemaal niet zo veel waarde aan eten, ik houd van lekker eten, maar lust best veel. Hier zijn er echter toch momenten dat het even mij echt even tegen staat, omdat het weer hetzelfde is. Het voelt soms een beetje als onze eigen Expeditie Robinson. Hoe gelukkig wij zijn met een pizza of een bakje musli, dat is bijna niet voor te stellen. Thuis ga ik zeker genieten van een lekker broodje kaas!
Voelen. Het zijn in India brengt zulke bijzondere dingen met zich mee. We lopen regelmatig tegen communicatieproblemen en cultuurverschillen aan. Soms voelt 't alsof ik in een heel andere wereld terecht ben gekomen. Bij voelen dat je in India bent, hoort helaas vaak ook ziek zijn. Ik heb mijn eerste zieke dagen gehad, waarbij ik bijna niet in staat was van mijn bed te komen (de bekende India-ziek-zijn-verschijnselen). Nu gaat 't gelukkig weer beter. Dat je in India bent, voel je niet in je portemonnee! Het is grappig om te zien hoe sterk de prijzen hier verschillen van Nederland. Voor een ijsje betaal je bijvoorbeeld 7 eurocent en 'snachts met de taxi terug vanuit de stad naar het project kostte met zn 3en nog minder dan 1.40 euro. Een Indisch ontbijt met koffie, ook op Indische manier met veel melk, in een restaurant kost gemiddeld 3 euro.
Ervaren. De tijd vliegt. We zijn nu 2 maanden op 't project in Pondicherry, dat betekent dat we nog een maand hier zijn, waarna we vervolgens gaan reizen. Raar om te beseffen dat er al 2 maanden om zijn. Er zijn nog zoveel dingen die we willen doen, dus ik denk dat we het de komende maand nog druk genoeg hebben!
Liefs,
Kim
Ps. Heel leuk om te merken dat er nog steeds zo veel belangstelling en interesse is naar onze avonturen en verhalen!
-
06 November 2012 - 09:35
Jantine:
Hey Kim,
Leuk om zo te lezen over het voelen, horen, ruiken en proeven en natuurlijk is dat ook hier in Kavarapettia herkenbaar.
En ook uitgaan is hier heel anders... Onder de tv wat drinken is toch wel echt raar... Maar wel aardig van die man dat hij de tv even op een engelse zender zetten ;).
Liefs, Jantine -
06 November 2012 - 10:04
Tanja:
Oooh super leuk verhaal, herkenning sommige elementen wel uit verhalen van Rianne, die is ook in India geweest. Als je het na je zin hebt vliegt de tijd altijd, maar goed om te horen dat het goed gaat daar met jou! Verwacht nu wel als je terug bent een echt indisch gerecht:P, kan ik ook een klein stukje india ervaren;)! Geniet er nog van daar, en wanneer je terug ben gaan we weer gezellig een borrel drinken!
xx Tanja -
06 November 2012 - 20:27
Marco:
Eey Kimmetje,
Gelukkig heb jij het nog naar je zin daar;) maak er nog een mooie maand van met jou jongens;):P die ene jongen die kan nog wel ekkes wachten, hahaha.. Hij heeft zich netjes gedragen op Rowwen Heze Weekend:P..
Kus Marco -
07 November 2012 - 10:36
Mieke:
Dit ziet er erg mooi uit, klinkt goed, is ontroerend indrukwekkend in woord en beeld!
We kunnen India een heeeeel klein beetje proeven / ervaren! -
08 November 2012 - 12:52
Ger Holtermans SOB:
Hallo Ankie en Kim, ik heb jullie gemaild via adres Ankie met voor stel voor publiciteit. Ik weet niet of jullie dat ter plekke kunnen zien. Succes verder en ik hoor van jullie. -
09 November 2012 - 11:34
Martien En Caroline:
Hoi Kim,
Dat is nou het mooie en ook unieke ervaring, als je niet als toerist naar een land gaat, maar je tussen de bevolking mengt: dat is idd cultuur snuiven.
Kun je nagaan dat je het nu alleen nog maar over de cultuur in India hebt!
Wij zijn erg benieuwd als je straks in het Noorden gaat rondreizen. Er zijn toch heel veel indiaase bedrijven die voor nederlandse bedrijven de administratie regelen, computerwerk doen e.d.
Het gaat dus niet allemaal met de typemachine zoals jullie nu gezien hebben.
Vrouwen emancipatie?, zelfs op de foto's lijkt het wel echt een mannenwereld waarin jullie vertoeven.
Hebben jullie al een idee waar jullie het geld aan gaan besteden voor het boyshome?
We wensen je nog een plezierige tijd toe, geniet er van,
Groetjes Martien en Caroline -
13 November 2012 - 17:07
Sandra:
Ha meisie!
ik heb vol bewondering je foto`s bekeken. Wauw!
-
18 November 2012 - 16:45
Anne:
Hoi Kimmerd!
Wederom een supertofmooi reisverhaal! Het Indiase onderwijs klinkt inderdaad nogal bizar - doet me eerlijk gezegd aan beschrijvingen denken over middeleeuws college! En ook dat je als vrouw toch zo anders wordt behandeld, kan me goed voorstellen dat dat heel snel op de zenuwen gaat werken! Ik hoop dat je nog een mooie maand op het boys home hebt (ik weet zeker dat hte geld goed besteed zal worden!), en dat je laatste maand reizen ook supertof zal zijn. Intussen zal ik met spanning wachten op een nieuw avontuur uit Kims epische kronieken!
Liefs, succes en al het beste tot ik weer van je hoor!
Annepanne -
20 November 2012 - 09:02
Carlien:
Hoi Kim
Wacht op een nieuw verhaal.Gaat alles goed.
Groetjes Carlien -
20 November 2012 - 17:12
Annet Vloet:
Hee Kim!! Wat leuk om je verhalen te lezen! Zo te zien maak je daar genoeg (bewust) mee, wat natuurlijk niet gek is. Vooral de cultuurverschillen lijken me wel echt wennen, hoewel het zeker niet verkeerd is om te zien hoe goed wij het hebben denk ik. Kijk maar naar het broodje kaas, hihi. Ik begrijp aan het eind van het verhaal dat je nog gaat rondtrekken aan het eind van de India-tijd? Alvast heel veel plezier dan en ik hoop dat je nog meer zult zien,ruiken,proeven van India dan dat je nu al hebt gedaan. Dit is immers de kans! Ik zie je over enige tijd weer in Nederland, maar voor nu zal ik je leuke verhalen blijven lezen en geniet van de leerzame tijd daar!
Groetjes, Annet -
23 November 2012 - 21:53
Diny:
Hoi Kim,
Wat heb je mooie verhalen opgeschreven, heel leuk om te lezen!
Veel plezier en nog een fijne tijd daar.
groetjes Diny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
